Snelle ijsjes

Ik geef het toe, het idee is gestolen van Jaimie Oliver, maar wat hij met mango doet, moet toch ook kunnen met rode vruchten?

Dus ik ging ervoor:
Ik nam mijn blender, deed daar net geen volledig (klein) doosje bevroren rode vruchten mengeling in, een potje oïkos natuur yoghurt, 4 koffielepels honing en mixen maar. En wat krijg je? Instant frozen yoghurt. Mmmmmm....man vond het een tikkeltje te zuur, voor mij was het perfect. Maar zoet vooral af naar je eigen smaak ;-)

De foto steel ik even van het internet, want helaas, het is alweer op. Misschien moet ik eens leren de camera dichterbij de hand te houden als ik iets maak :-D

Gezond snackje

Op een hete zomerdag vind ik het zalig om te snoepen van een watermeloen. En omdat ik er vandaag ook zin in had, fantaseer ik er dat mooie zomerweer gewoon bij. Alleen jammer dat prinsesje die meloenen maar niks vind. Tijd voor een creatieve aanpak!

Vinden kinderen dingen die ze zelf gemaakt hebben niet veel lekkerder? Een driejarige meloen laten snijden is een brug te ver, maar waarom niet knutselen met meloen?

Ik herinnerde me dat ik ooit koekjesvormpjes kocht en die vervolgens nog nooit gebruikte. Maar voor meloen werken ze dus ook prima...

Die kleine peuterhandjes weten er wel weg mee... 

En om zeker te zijn dat ze gegeten worden,  steken we er de magische prikkertjes in. 

Hap, hap, hap eeeeeeeen het is op ;-) 

Gepimpt stoeltje

Mijn kleine prinsesje heeft zoals zovele kindjes haar eigen zeteltje, alleen zit het wat ruw. Daarom stond het al een tijdje weg... Maar vorig jaar deed ik er iets aan: ik kocht mousse om een kussentje mee te maken. Alleen... Er waren dringendere zaken te doen dus dit project werd 'even' opzij geschoven.

Tot vandaag dus, want mijn pad kruiste dat van de mousse. Aangezien ik wel zin had in een eenvoudig project werd er snel een patroontje getekend en stik stik stik...  Klaar!!!  Ikea stoeltje gepimpt met een Ikea stofje. Heel eenvoudig maar toch een beetje trots. Prinses haar nieuwe troon:

Bedankt juf!

Niet te geloven! Prinsesje heeft haar eerste jaartje in het instapklasje bijna afgerond... Volgend jaar mag ze naar het eerste kleuterklasje, maar eerst is het tijd voor een welverdiende vakantie. Maar die vakantie wordt niet ingezet zonder eerst een kleine dank-je-wel te geven aan de juf. Want ook al is het hun job, ze doen toch echt fantastisch werk met onze kinderen. Ik weet alvast dat ik het zelf niet zou kunnen!

Maar wat geef je dan? Een pen? Een pennenzak? Een mok? Volgens mij krijgen ze die al genoeg. Ik denk trouwens dat ze op dieet (aangezien ik haar altijd gezonde dingen zie snoepen), dus wat geef je dan? Iets voor de klas? Waarom niet?

In januari heb ik Jules al een nieuwe kleerkast gegeven, want blijkbaar ben ik de eerste naaiende mama in de klas, en ik was enorm geïnspireerd door al die andere mama's op Facebook die naaien voor Jules. Dus voor kerst kreeg Jules al dit:

Maar toen viel het mij op: Jules draagt sinds hij zijn nieuwe kleerkast heeft, alleen maar zijn nieuwe hemdje (want die truien zijn toch te warm als de zon schijnt...) Zijn oude kleertjes heb ik trouwens niet meer gezien ;-)

Altijd hetzelfde aandoen is toch maar saai, dus rommelde ik wat tussen mijn restjes en zocht de meest mannelijke stofjes die ik kon vinden (niet eenvoudig met een prinsesje in huis), maar vond toch 2 groene stofjes die erdoor konden. Eentje met bloemetjes want de meisjes willen toch ook wat, en een ander met bloem-achtige sterretjes. 

Ik zou graag zeggen dat er geknipt en gestikt werd en in een zucht 2 nieuwe hemdjes geboren werden, maar niet dus. Wat heb ik daaraan gesukkeld! Elke mouw heb ik minstens 3 keer moeten doen! Geen idee wat er mis gegaan is, maar ik had telkens een kleine rimpel of een plooi... Heel frustrerend. Maar hier zijn ze dan toch: de 2 nieuwe hemdjes van Jules:

Nu hopen dat de juf het leuk vindt en niet stiekem gehoopt had op een doosje pralientjes ofzo. Maar ik ben er zeker van dat ze die wel van een andere mama zal krijgen :-D

Ik weet alvast dat ik deze hemdjes niet snel opnieuw zal maken. Misschien toch eens proberen een t-shirt te maken voor Jules? Prinsesje heeft nog 3 jaartjes te gaan in de kleuterschool dus tijd genoeg om te oefenen ;-)

Ik ga bouwen! Maar niet wat je denkt ;-)

Kleren maken is leuk, maar nu kriebelde het toch al een tijdje om eens iets anders te doen: een poppenhuis maken. Maar ik ken mezelf: veel plannen maar ik voer er niet veel uit. Dus vertelde ik niemand iets over mijn nieuwe plan.

Het idee bleef in mijn hoofd maar hoe begin je aan zoiets? Dus tussen het zoeken naar video's over hoe je tegels moet plaatsen (we hebben een nieuwe keuken en ik wou absoluut zelf de tegels doen. En dat is trouwens erg goed gelukt. Jeuj!) zocht ik dan maar eens naar een video over poppenhuizen maken. Het leek ineens niet meer zo moeilijk. Ik vond zelfs een bouwplan...

Enthousiast als ik was, sprak ik er mijn zus toch eens over aan. En ook zij wou er eentje maken voor haar praktijk als kinderpsycholoog. Dus we bestelden in de houtzagerij platen MDF op maat (want zelf zagen was toch een stapje te ver).

Met het slechte weer, en het gebrek aan tijd hebben de planken even opzij gelegen, maar nu zijn we er dan toch aan begonnen. Met een klokboor werden ramen gemaakt, en met een figuurzaag werden deuren uitgesneden. Het dak verlijmde ik eerder al, een vijsje hier, een vijsje daar en de ruwbouw is klaar:

Aanvankelijk was ik van plan om meer kamer te maken, maar dan werden de ruimtes te klein. Minder kamers dan maar...

En om eerlijk toe te geven ben ik wel een beetje trots op mezelf. Ik heb gezien hoe manlief met zijn ogen rolde toen ik hem mijn plan vertelde maar ondertussen sta ik hier toch maar te glunderen met mijn huisje.

Nu nog afwerken, maar ik heb nog tijd. Prinses is eigenlijk nog te klein om met poppenhuisjes te spelen dus ga ik het rustig aan doen. En als het moment daar eindelijk is, hoop ik dat ze er blij mee zal zijn...

Nieuwe creatieve kriebels

Ik onderbreek even de stilte op mijn blog want ik heb vandaag iets speciaals mogen meemaken: voor mijn beroep als opticien mocht ik op bedrijfsbezoek bij G-Star omdat zij sinds kort ook gestart zijn met een brillencollectie.

We werden ontvangen in het hoofdkantoor in Amsterdam en zouden daar een rondleiding krijgen door het bedrijf. Hoewel mijn collega opticiens het misschien wel eens leuk vonden om zo'n bedrijf te zien, kreeg ik als naaister net wat meer informatie...

Je komt daar een ultra modern gebouw binnen in industriële stijl (helemaal mijn ding) en je voelt de creativiteit doorheen het hele gebouw. Na de verplichte speech over het merk, werden we rondgeleid op de dienst marketing,... en dan kom je ineens in het naaiatelier. Niet de plaats waar de massaproductie gebeurt, maar wel waar de kledingstukken die op papier ontworpen zijn, worden uitgevoerd. Al die naaimachines op een rij, al die knoopjes zorgvuldig in vakjes opgeborgen, de rollen stof en vlieseline... Klinkt dom maar het deed mij toch wat.

Vervolgens gingen we naar het archief. Klinkt saai, niet? Maar waar wij denken aan papier, is dat voor hun een plaats waar allemaal kledij wordt opgeslaan die dient als basis voor hun inspiratie. Kledij uit het leger, sport, jaren 20, 60, 70, ... Het hangt er allemaal. De designers legden ons uit hoe zij tot een nieuw stuk komen aan de hand van dat archief. Meestal lopen ze daar rond en laten ze zich inspireren door wat daar hangt en combineren verschillende niet combineerbare items tot iets dat werkt. Vb een jas met de afwerking van een broek. Mijn oortjes stonden op scherp...

De volgende designer legde ons uit dat ze wel met jeans werken, maar vooraleer ze een nieuw en modern stuk konden ontwerpen, ze het oude moesten kennen en respecteren. Alleen dan kan je tot nieuwe ontwerpen komen.

Ik zag nog een designer aan het werk. Dat hoorde eigenlijk niet bij de rondleiding, maar ik heb het toch even geobserveerd... Die man had een werktafel met wat broeken op (dat is toch de basis van G-Star) en wat samples stof. Naast zijn werktafel een moodboard. Op zijn tafel een foto van een man in een jeans die digitaal bewerkt was zodat het reflecteerde wat op zijn moodboard hing. Die jeans was hij op dat moment aan het "aanpassen" en aan het uitproberen. Want werkt dat wel?

Toen viel het mij op: is dat niet het exacte proces dat wij als naaisters doorgaan? Voor mij geld dat alleszins wel: ik begin eerst met een gewoon kleedje. Dat maak ik misschien verschillende keren maar ondertussen zie je vanalles op straat, in de winkels,... waardoor je je laat inspireren, om vervolgens die elementen in je volgende creatie te verwerken.

Wist je trouwens dat die designers opkijken van ons? Zij vinden het een enorme inspiratie om te kijken hoe een stuk dat in de winkel heeft gehangen, aangepast wordt door de drager zodat het een uniek stuk wordt. Het zijn die dingen die zij gaan bestuderen om te kijken hoe ze onze ideeën kunnen verwerken om ze zo bij een breder publiek te brengen.

Om eerlijk te zijn dacht ik dat ik overdonderd zou worden door die rondleiding, maar het tegendeel is waar. Ik heb juist het gevoel dat ik trots mag zijn op wat ik maak, want het is waar, we maken elke keer een uniek stuk. Een creatie die enkel en alleen van ons is, ook al komt het patroon uit een boekje ofzo. Het is wat wij ermee doen, de stof die we kiezen, de afwerking die we kiezen en de aanpassingen die we eraan doen dat het stuk echt van ons maakt. Net zoals die designers in die grote bedrijven. Dus wees maar trots op wat je maakt, hoe simpel of moeilijk ook.

En om even te antwoorden op de vraag die stilletjes op jullie tong ligt: hoe gaat het ondertussen met mijn creativiteit? Heel goed! Sinds ik mezelf van de sociale media heb verbannen, en ik mezelf heb verboden te bloggen, zijn er al heel wat kledingstukken gemaakt, is er veel uitgeprobeerd en broeden er nieuwe plannen in mijn hoofd. Het is weer leuk om dingen te maken omdat ik het wil, en dus niet omdat het moet. Dus ik hou de stilte nog even aan en plan dan een come-back met mijn nieuwe creaties. Tot dan nog even geduld ;-)


P.S.: De foto's die ik bij G-Star heb gemaakt zijn slechts een impressie, want foto's waar je echt iets op kan zien mag je daar natuurlijk niet maken.

Digitale detox

Een tijdje geleden was het nog zo dat je maar mee was als je én op twitter én op Instagram én op Facebook een account had. Je hele leven speelt zich zo goed als digitaal af. Deed je dat niet, dan leek het wat raar, je wist niet wat er gebeurde,.... Maar nu al die smartphones en tablets,... zo ingeburgerd zijn, valt het toch op hoe erg we ervan afhankelijk zijn.

Bij mij is dat niet anders. Elk leeg moment dat ik heb, betrap ik er mij op dat ik op sociale media zit te surfen op zoek naar... NIETS! En hoe meer ik dit begin te beseffen, hoe meer ik er mij aan stoor dat ik het doe. Maar stoppen lukt niet echt. De verleiding is te groot. En daarom heb ik een besluit genomen: ik ga voor een digitale detox.

Nee, ik doe dit niet omdat het trendy is, maar wel om terug wat grip op mijn leven te krijgen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat er gaat gebeuren als ik al die kleine lege momentjes niet met een hersendodende activiteit ga vullen. Maar door mijn digitale detox, pauzeer ik voorlopig ook mijn blog. Ik begrijp dat blogjes en andere sociale media voor vele mensen kunnen dienen als een bron van inspiratie; ik ervaar het eerder als een rem. Je ziet zoveel passeren dat ik vaak dingen maak omdat iedereen ze maakt of stofjes koop omdat ze populair zijn. Het kan ook niet dat je dingen maakt in functie van wat anderen ervan gaan denken en hoeveel "likes" je stuk eventueel kan opleveren. Dat hoeft niet per sé slecht te zijn, maar ik heb het gevoel dat ik mijn eigen creativiteit een beetje kwijt ben. 

Met deze digitale detox hoop ik dus terug te vinden wat ik zelf graag zie en doe, terug gevoel krijgen dat ik de dingen maak omdat ik ze wil maken en niet door de sociale druk omdat het "in" is. Ook al is dit een steun geweest toen ik net begon met naaien, want al die blogjes,... hebben mij geholpen mijn weg te vinden in het naaien. Maar nu is het tijd dat ik écht mijn eigen weg zoek en daar heb ik even tijd voor nodig.

Dus ik hoop dat jullie dit begrijpen. Er komen voorlopig geen nieuwe berichten meer op de blog/Facebook/Pinterest/.... Op mijn smartphone worden al die apps gewist zodat ze ook niet meer mijn aandacht kunnen trekken. Hopelijk komt de creativiteit snel. Ik kijk er alvast naar uit om mijn leven wat meer in het echte leven te leven. We zien wel hoe het gaat. Hopelijk zie ik jullie daarna terug?

Groene vingers

Met die eerste zonnestraaltjes, kriebelt het enorm om naar buiten te gaan. Het plan voor vandaag: relaxen op het terras met een boek... Klinkt leuk, niet?

Maar mijn sla-plantjes die ik onlangs zagen er zo zielig uit dat ik besloot een kleine serre te kopen. Ik zeg klein, maar eigenlij' was ze groot. Veel te groot. Dus voelde ik mij verleid om er wat aardbeien plantjes bij te zetten. En daar sta je dan in de tuinbouwwinkel... Je gelooft nu toch niet zelf dat ik alleen met aardbeien naar buiten geraak? Een beetje Basilicum en rucola vonden al snel hun weg naar mijn winkelkarretje, maar dat is geen luxe, toch? En toen kwam ik bij de binnen plantjes... Ik kan niet veel houden in ons huis omdat het hier te donker is,  maar ik kon het niet laten... Een beetje groen in huis kan toch zo gezellig zijn...

Ik doe het niet! Of toch?

Er kwam weer een familiefeestje aan en naar goeie gewoonte maak ik dan een nieuw kleedje voor prinses. Maar deze keer niet. Ze had nog (winter)kleedjes genoeg dus deze keer ging ik echt niet als een gek zitten naaien zodat prinses toch maar een nieuw kleedje aan zou kunnen doen. Wat is er trouwens mis met die 'oude' die ze maar 1 keer heeft aangedaan? Dus nee, ik doe het niet!

Of toch? Want gisteren begon het toch te kriebelen... De lente begint voelbaar te worden en dan past een winters kleedje toch niet? Ik liet mij verleiden door mijn stoffen voorraad en vond een stofje dat vorig jaar al een kleedje moest zijn. Prinses was direct enthousiast, dus ik ook. En zo zat ik ineens te tekenen en te knippen en om 23u30 gisteren avond werkte ik het laatste detail van haar kleedje af.

Dus ik deed het toch: prinses kreeg een zwierig kleedje uit SVDHZ2 en het is alles geworden wat ik ervan verwacht had. Tevreden ging ik slapen en vandaag straalt prinses in haar nieuw fleurig en zwierig kleedje:

Stil staan voor de foto? Nee mama, dansen!

Lentegroen

Dit is een projectje dat veel te lang heeft stil gelegen. Ik denk dat het augustus was toen ik dit mooie stofje vond bij Modecoupon:

Mijn eerste paneeltje in tricot voor prinses. Het moest en zou een kleedje worden, maar geen idee welk patroontje ik zou gebruiken. Uiteindelijk vond ik inspiratie op een blogje, maar vond er geen patroontje bij. Dus ging ik zelf aan de slag en gebruikte als basis een t-shirt. Ik knipte in het voorpand, er werd gefronst en verlengd en uiteindelijk ook versmald. Het kleedje was al snel half klaar. En zo belande het kleedje in mijn kast... Onafgewerkt... Jammer hé? En waarom? Ik weet het eigenlijk zelf niet. Ik liet me onterecht afremmen door het omzomen en had ook wat schrik van de halsboord die ik moest bevestigen.

Na maanden in de kast te liggen, viel mijn oog er terug op. Het werd weer uitgehaald en er was hoop. Vooral omdat ik sinds kort ook een Coverlock heb staan waar ik dringend eens moest oefenen. Dit kleedje was het ideale projectje om er mee aan de slag te gaan. De halsboord werkte ik eerst in de naailes af, en de boordjes werden al snel omgezoomd met de Coverlock.

Over de mouwtjes heb ik uiteindelijk nog het langst getwijfeld: lang, kort, geen... Uiteindelijk werden het korte. Het kleedje straalt nu niet echt zomer uit maar is toch te dun voor de winter. Een lentekleedje dan maar :-)

Nu het af is, begrijp ik helemaal niet waarom het zo lang is blijven liggen. Ik begrijp ook niet waarom ik mezelf zo afgeremd heb. Prinsesje is er alvast helemaal weg van. Van zodra het uit de was komt, heeft ze het alweer aan... De volgende keer misschien toch iets meer zelfvertrouwen hebben?

Gedaan met de winterslaap

Met de winter achter de rug, begint het stilaan door te dringen dat ik een beetje een winterslaapje gehouden heb. Op naaivlak dan toch... Donkere dagen en weinig energie zorgen ervoor dat mijn machientjes een beetje stof verzameld hebben. Nee, geen naaistof ;-) Hoog tijd voor verandering dus!

En die verandering kwam er. Tot september dit jaar ging ik twee keer per maand naar een gezellig naaiclubje hier in de buurt. Zo gezellig dat ik daar amper aan naaien toe kwam :-) Helaas viel mijn naailes dit jaar op dezelfde dag dus is het maanden geleden dat ik nog geweest was, en ik begon de dames toch wat te missen.

Met de nieuwe inschrijvingen voor deze week werd ik getagd met de vraag of ik niet nog eens kwam; het is nu toch vakantie en dus geen les. Natuurlijk wou ik dat! Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb...

Met volle moed en voorgeknipte patroondelen kwam ik daar toe, we zien wel wat er van kwam. Het plan: een restje stof verwerken in een basis kleedje voor prinses. Een patroontje dat ik al zoveel keren maakte, ideaal dus om opnieuw mee te beginnen.

Maar zoals steeds als het te gemakkelijk lijkt, maakte ik een domme fout: ik bevestigde de rits alvorens mijn kleedje te keren zodat ik de voering nooit meer gekeerd zou krijgen. Geen stress, een beetje tornen en het komt wel goed.

Uiteindelijk werkte ik het kleedje zelfs bijna af. Alleen de zoom moest ik nog doen want ik had de juiste kleur draad niet mee. Dat is toch een goed excuus, of niet soms?

En zo heeft prinses er een nieuw speelkleedje bij. Niet direct mijn favoriet maar zo slecht vind ik het nu ook weer niet. En voor wat het waard was, het was de ideale naaitherapie ;-)

Herken je het stofje? Ik gebruikte het eerder voor dit: https://lilaroosje.blogspot.be/2014/12/mijn-june-helemaal-kleur-helemaal-ik.html

Naaiverbod

Ik heb mezelf een naaiverbod opgelegd (de naailes uitgesloten natuurlijk), en wel om twee redenen.

Enerzijds om mezelf terug zin in het naaien te geven. Ik heb in de naailes een bloesje gemaakt, en ik heb daar zo'n glibberig stofje voor gekozen dat ik er een beetje mijn zin in het naaien door verloor. Het viel mij soms op dat ik niet meer durfde te beginnen aan iets nieuws. Dat kan nu toch ook niet de bedoeling zijn.

Anderzijds om mezelf de ruimte te geven om wat huishoudelijk werk in orde te krijgen. Zondag wordt mijn kleine meid 3 jaar, en daar hoort natuurlijk een feestje bij. Helaas niet met een nieuw zelfgemaakt kleedje deze keer, maar met een eigen creatie die ze al heeft aangehad (zie de blogpost "sew feestelijk" en "say cheese!"). En net daarom voel ik extra druk om de rest van het feestje dan wel in orde te krijgen.

Nu vraag je je af: hoe vlot dat dan, zo'n naaiverbod? Wel, slecht. Want gisteren was er het stoffenspektakel. Nu ga ik elke keer, maar ben al heel vaak teleurgesteld terug gekomen. Deze keer niet. Ik had niet veel mee, maar allemaal doenbare stofjes waar ik direct een project voor heb. Alles werd direct voorgewassen en voor ik het wist, was ik al aan het knippen. Juist ja, zolang duurt dat dan, want als iets niet mag, is het toch extra leuk om te doen, niet?

Ik besloot wel om voor iets eenvoudigs te gaan: een sjaaltje. Hiervoor gebruikte ik de volledige breedte van de stof (150 cm), de hoogte van de stofvouw op 50cm en tekende zo een rechthoekige driehoek zodat ik een scherpe hoek kreeg op mijn zelfkant.

Begrijp je het een beetje? Als het niet lukt, vraag je het maar en dan maak ik wel eens een tekening ;-)

Hoelang duurt het knippen van een driehoek... Dus je begrijpt dat ik ook direct ben beginnen naaien. Voor ik het wist lag er een zomers sjaaltje naar mij te lachen:

Dus knipte ik snel nog een tweede stofje, maar ik naaide het pas deze ochtend. Eentje voor mezelf deze keer, want de vorige is om cadeau te doen:

En waarom daar stoppen? Ik herinnerde mij dat ik ooit eens een sjaaltje wilde maken maar daar de verkeerde stof voor kocht. Veel te glibberig voor mijn, toen nog, onervaren handen, dus vloog het in mijn voorraad, helemaal onderaan natuurlijk. Vandaag werd hij gered en werd het eindelijk wat het ooit moest worden. Een derde sjaaltje:

Niet slecht toch voor een naaiverbod? Maar, zo gaat dat nu eenmaal. Maar voor de rest van de week berg ik mijn naaimachine wel op, of het moet zijn dat ik de stress niet kan houden omdat mijn kleine meid haar verjaardag moet vieren in een kleedje dat ze al eerder droeg. Jaja, ik weet echt wel hoe belachelijk dit klinkt, maar ik voel het zo aankomen...

Maar zo is er toch terug een positieve vibe in het naaien gekomen, en aangezien ik dat echt nog eens nodig had, ben ik niet al te kwaad op het schenden van het verbod.

Lekker ontbijten

Boterhammen... Ik heb het nog nooit graag gegeten, maar je kan nu eenmaal niet de hele dag door pasta of aardappelen eten, dus at ik ze maar. Maar nu ben ik het echt moe dus ben ik op zoek gegaan naar een doenbaar alternatief. Die ochtenden zijn namelijk al hectisch genoeg, ik heb dus geen zin om zo vroeg al te staan koken. En toen kwam ik nog maar eens een blog tegen over granola...

Het is al een tijdje een hype heb ik het gevoel, en zoals steeds huppel ik een beetje achteraan als het op eten aankomt. Maar nu ga ik er toch voor. Ik deed vandaag mijn boodschappen en maakte vanavond zowaar mijn eerste zelfgemaakte granola! Je kan er een beetje mee doen wat je wil heb ik begrepen, maar het komt neer op een mengeling van haver, noten, zaden en pitten die je roostert in de oven. In mijn mengeling gebruikte ik deze keer haver, hazelnoten, walnoten, cashewnoten, pompoenpitten, zonnebloempitten, chiazaad, maanzaad, cacao poeder, maple syrup en maisolie (ik ben niet zo voor kokos...). Dit alles werd vakkundig gemengd en gemorst door mijn kleine meid en werd daarna op een ovenplaat geroosterd in een oven van 175°C gedurende 20 min.

Na 1 min rook mijn keuken al naar chocola. Mmmmmm... Eenmaal alles gebakken en gekoeld was, heb ik natuurlijk eens voorgeproefd. Mag ik dit wel? Alle ingrediënten apart mag ik wel, maar samen... je weet maar nooit. Maar geen zorgen. Zoooooo lekker!!! Nu ik weet hoe het smaakt, heb ik zelfs moeite om het potje niet gewoon te gaan halen en het zo op te eten. Wat verlang ik al naar het ontbijt...

Smakelijk!

Kaatje gaat carnaval!

Carnaval komt eraan en dat hebben ze hier geweten. De stad maakt zich klaar met de kermis, prins carnaval is gekozen, en weet ik veel wat er nog allemaal bij komt kijken. Ik heb er eigenlijk geen idee van, ik ben er niet echt mee opgegroeid. Maar aangezien het toch zo leuk is om je eens te verkleden, doen we met veel plezier mee. En dus werd er genaaid voor prinses.

Ik speelde al een tijdje met het idee om haar als Kaatje tralalaatje te laten gaan. Weet je wel? Van Ketnet:

Dat leek me wel realiseerbaar, want ik heb helemaal geen ervaring met verkleedkleren. De stof vond ik heel toevallig bij Nostex. Eigenlijk ga ik daar niet graag, maar belandde daar toevallig voor boordstof voor een ander project. Nuja, ik zag daar een mooi oranje zijdeachtig stofje liggen dat gewoon Kaatje schreeuwde, dus nam ik dat vlug mee samen met wat gele tule. In Modecoupon vond ik nog een gele fluweel/tricot met veel carnaval-allure dat er prima bij zou passen.

Om een modelletje te zoeken, baseerde ik mij op een patroontje dat ik al veel gebruikt heb, namelijk het basiskleedje van SVDHZ2 met een rimpelrokje. Uit de gele stof naaide ik een onderkleedje (A-lijntje) met lange mouwen. Uit de oranje zijdeachtige stof maakte ik het bovenkleedje en rimpelde 4 lagen tule onder de rok om een beetje volume te creëren. Niet teveel natuurlijk. Die peutertjes moeten natuurlijk nog makkelijk op het potje kunnen gaan, wat een heel belangrijke activiteit is tegenwoordig ;-)

Om de rode randjes aan de armen en hals de maken, werkte ik gewoon af met rode biais en hield deze zichtbaar. Op een sneltempo zat het in elkaar. En prinses was er heel gelukkig mee, want die heeft het hele proces natuurlijk kunnen volgen en kon maar niet begrijpen waarom ze het nog niet mocht aandoen. Omdat het nog niet klaar is natuurlijk, maar leg dat maar eens uit! Maar dan op vorige maandag was het zo ver:

Zij was er natuurlijk super blij mee, maar ik iets minder. Het had nog niet genoeg Kaatje gehalte. De sterretjes durf ik niet flocken op de oranje stof omdat het nogal glad is, en ik vrees dat ik de stof lelijk ga maken na het veelvuldig wassen... Maar er ontbrak natuurlijk nog iets: een riem. Dus die maakte ik dit weekend dan maar. Ze mochten voor school toch 2 weken verkleed naar school, dus het was zeker nog de moeite. Om de riem te kunnen maken, kocht ik nog wat gele vilt bij Moratex. Met riem is het resultaat natuurlijk veel mooier :-)

Kijk dan vooral even mee naar wat er allemaal onder zit. Prinsesje heeft het hele resultaat nog niet gezien. Zij is volop aan het dromen :-D

Jaja, ik weet het, rechte foto's trekken is geen gave van mij. Gelukkig kan ik wel recht stikken ;-)

En ook al weet ik dat prinsesje hier super blij meer is en het liever niet meer uitdoet, ben ik niet echt tevreden. Maar voor carnaval is dit toch goed genoeg denk ik dan. En als dat niet helpt, dan troost ik me wel met het besef dat peuters nog niet zo kritisch zijn. Gelukkig maar...

Mijn nieuwe lievelings-cardigan

Ken je dat gevoel? Je bent aan het shoppen en je ziet iets dat je gewoon MOET hebben?

In dit geval was ik een beetje aan het rondlopen op het stoffenspektakel. De laatste tijd vind ik daar niet zoveel meer, maar je weet maar nooit. Dus ik ga nog steeds als het in de buurt is, maar ik kom nu wel minder geladen thuis :-)

Maar nu zag ik iets blinken. Helemaal bovenaan een kraampje. Niet uitgestald, alsof ze het wilden verstoppen. Dit stofje trok al van ver mijn aandacht. Vlug even gaan voelen... Zo'n zachte, warme, wollige stof... Geen idee wat ik ermee zou maken maar ik moest ze hebben. Dus ik speelde veilig en bestelde 2m. Echte wol verzekerde de verkoper mij. Goed voor een koude winter (waar we voorlopig nog op moeten wachten, maar dat is niet erg).

Ik kwam thuis en besefte dat het stofje wel heel dik was, dus ik kon er niet zomaar gelijk wat mee maken en het was ook vrij stug. De Hope Cardigan werd afgeschreven. En nu? In een naaigroepje werd mij voorgesteld om er de Mona vest uit LMV uit te maken. Maar ik twijfelde toch...

En toen zag ik het! Dit zou een cardigan worden. Maar een recht model. Iets dat niet zo'n soepele stof vraagt, ook al wordt het in het patroon voorgesteld. Het werd de cardigan uit My Image herfst/winter 2016. Het was niet de eerste keer dat ik dit model maakte, maar wel de eerste in een echt dikke stof. Maar ook deze versie werd gevoerd en eenmaal klaar was ik helemaal verliefd.

Het klinkt cliché, maar ik heb die trui ondertussen al zo vaak aangehad, ik begrijp niet dat ze nog leeft. Het is gewoon mijn lievelingstrui geworden. Het feit dat zelfs mijn klanten in de winkel (die niet weten dat ik naai) mij complimenteerden met mijn mooie trui gaf me bijna vleugels :-)

Maar genoeg gezeverd. Tijd voor een foto.

Zo fier als ik erop ben, nam ik zelfs de tijd om de foto te bewerken (enkel de achtergrond) zodat hij beter tot zijn recht zou komen. Vinden jullie het net zo geslaagd als ik?

Sew feestelijk

Met Kerst en Nieuwjaar achter de rug, komt ons leventje langzaamaan terug op zijn normale ritme. De feest-outfits zijn af, de cadeautjes zijn af, en dit alles mag nu dus ook gedeeld worden.

We beginnen met prinsesje. Het stofje voor haar kleedje had ik al vrij lang (lees: enkele weken), maar ik was mijn gewoonlijke patroon wat beu en wou eigenlijk eens iets anders doen. Maar wat... De tijd drong en zonder printer kon ik mijn nieuw patroon van Straight Grain dus ook niet printen. Mijn oog viel uiteindelijk op iets uit SVDHZ1. Een jurkje met wat paspel in verwerkt en een soort van kieuwen op de zijkant. Dat gaf wel een leuk effect. Wegens stof tekort voor een speelsere rok, koos ik noodgedwongen voor het A-lijn model, maar niet getreurd, dit gaat prinsesje uitstekend af.

Hier is ze net een poging aan het doen tot het opzeggen van haar nieuwjaarsbrief. Zo schattig!!!

Voor mij besloot ik de Lora-jurk te maken, zoals zovelen voor mij. Ik heb er soms een hekel aan om te maken wat zovelen al gemaakt hebben, maar als iets goed is, dan is het gewoon goed. En ook hier geen uitzondering, want zonder aanpassingen zat de jurk mij als gegoten. Ik heb trouwens nog nooit zoveel complimentjes gekregen over een outfit als over deze (zelfs niet over gekochte zaken!!!). Ik was er even niet goed van.

Natuurlijk heb ik wel mijn best gedaan om de outfit af te maken en heb ik een poging gedaan om mijn haar te doen. Mijn zus trouwt deze zomer in Zweden en zonder kapper bij de hand, moet ik wel oefenen. Maar dat is een heel ander verhaal.

De meter van prinses kreeg natuurlijk ook een zelfgemaakt cadeau. Ze vroeg mij een warme trui en of we eens samen achter stof wilden gaan kijken. Uiteindelijk annuleerde ze dat plan, maar zonder dat ze het wist werd de warme trui wel gemaakt uit zachte polar fleece.

Gelukkig vond ze hem mooi, want dat is altijd wat bang afwachten als je iets maakt voor een ander. Alleen nog wat warm, zei ze... Maar de kou komt wel nog. Is het niet dit jaar, dan volgend jaar. Een warme trui komt altijd wel van pas.

En nu de rust is teruggekeerd, viel ik een beetje in een leeg gat. Tot ik besefte dat ons prinsesje morgen haar pop mag meenemen naar school voor het thema "baby". Zou ik niet nog snel even wat in elkaar steken om mee te geven? Nog nooit gedaan zo'n poppenkleertjes maken, maar ik had wel nog ergens een patroontje liggen van McCall's. Er werd geknipt en genaaid en in no time had haar pop een nieuwe outfit, volledig assorti met haar feestoutfit (die ze nu gewoon op school mag afdragen).

En hoe moe ik mij ook voel na die feesten, ik zit alweer te popelen om aan het volgende project te beginnen :-)