Pagina's

maandag 25 augustus 2014

Vlindertjes

Als prinsesje nog kleiner was, had ze zo'n prachtig jurkje met vlindertjes op. Ik was er helemaal verliefd op. Zo fleurig en helemaal niet wat ik had gedacht dat ik haar zou aandoen voor ze geboren werd. Maar prinsesje is nu eenmaal een fleurige meid dus die vlindertjes stonden haar prachtig.

Deze zomer ging ik dan maar op zoek naar een gelijkaardig kleedje, maar heb dat helaas niet echt gevonden. Gelukkig heb ik het naaien ontdekt, en ben ik dus niet meer beperkt tot klerenwinkels maar kan ik ook in stoffenwinkels gaan snuisteren. En een aantal weken geleden vond ik opnieuw een vlinderstofje. Geen zomerstofje, maar eerder een winterstofje. Ik kon er niet aan weerstaan dus al snel vond hij een plaatsje in mijn stoffenkast, te wachten op het perfecte patroon. En toen kwam de ingeving: het "betoverende winterkleedje" van Femma. Ideaal voor zo'n warm stofje. EN met mouwen! Lekker warm...

Ik ging aan de slag en het bleek niet zo moeilijk, dus besloot ik om ineens ook een voering bij te maken. Snel als ik ben begon ik vlug met het ineen steken. Maar zoals altijd, heb ik dus weer het plan niet gelezen. Dus wat merkte is als ik bijna klaar was? Ik was de mouwen vergeten in te naaien! Het is niet het eerste kleedje dat ik naai, maar wel het eerste met mouwen, dus door macht der gewoonte liggen die mouwen nog gewoon op mijn tafel!



Nu ja, ik ga het echt niet meer uit elkaar halen, dan is het maar een overgooier i.p.v. een kleedje. En deze keer echt niet overdressed voor de crèche. Ideaal. Nog even wat broekkousen zoeken en prinses is weer gekleed. Dit is het resultaat:


Zo goed mogelijk geprobeerd om de print te laten doorlopen over de rits...


En als beginnend amateur fotograaf, werd het tijd om de amateur fotostudio nog eens te gebruiken. En prinses had er zin (met dank aan haar meter die zorgde voor het nodige entertainment)

 
een beetje dansen
 

 
en een beetje ballet :-D
 
 


nog even wat zoeken
 

 
we hebben zelfs al een bijpassende trui





 
Stof: Modedecor
Voering: Kussensloop van Ikea uit de koopjeshoek
Trui: C&A communiecollectie 2014
Broekkousen: HEMA




donderdag 21 augustus 2014

Wat een avond...

Door mijn job kom ik nogal laat thuis dus heb ik niet veel tijd meer voor prinsesje. Gelukkig is er net tijd genoeg voor een flesje en nog wat spelen. Onder het motto "kwaliteit voor kwantiteit" voel ik mij daar wel goed bij (vooral omdat ik haar ook 2 hele dagen helemaal voor mezelf heb, en nog een dagje samen met de papa). Als het bedtijd is, zingen we nog een liedje, geven we nog een dikke knuffel en dan lichten uit. En dan? Dan snelt mama naar haar stoffenkast want mijn vingers jeuken dus ik ga wat naaien! Of toch niet?

Vanavond was zo'n rommelig naaiavondje. Je weet wel, vele projectjes die staan te wachten, dus je werkt aan wat van alles en werkt dan opnieuw niks af. Nu was dat niet anders. Ik heb beloofd een tafelkleed te maken voor mijn zus maar ik heb schrik om mijn naald in haar stof te zetten dus blijf ik dat maar uitstellen. Dus toch maar even gelockt zodat de stof niet rafelt dus dan zijn we toch al halfweg (sssst, ik weet ook wel dat het niet waar is, maar het idee geeft me moed). Net hetzelfde gedaan met wat lakentjes voor prinses. Hierop ga ik de techniek oefenen die ik ga gebruiken op het tafelkleed van mijn zus. Maar verder dan locken zijn we dus niet geraakt.

Want toen kreeg ik een ingeving. Waarom niet vlug een kleedje maken voor prinses? Met het kouder wordend weer is ze wel toe aan iets warmer. Het patroontje had ik al eerder uitgetekend dus enkel nog overtekenen op tricot, knippen en naaien. Alles ging vlot tot ik dacht dat het met de overlock wel snel in mekaar zou zitten. MIS! Vanaf dan ging het ene na het andere mis.

Om de hals af te werken had ik een lint uit tricot geknipt en dat ging ik samen locken met het bovenpand. Ging heel goed tot ik het resultaat bekeek. Aan de randen had ik 1cm boord, in het midden slechts 2 à 3 mm. Misschien toch wat beter vasthangen de volgende keer.

De schoudernaden zaten gelukkig wel vlug aan elkaar maar als ik het onderpand aan het bovenpand wou hangen ging het weer mis. Het onderpand moest gerimpeld worden dus ik dacht het rimpelvoetje eens uit te testen.

Poging 1: ging perfect tot er ineens een stuk vanuit het midden van mijn onderpand mee in de naad geraakte, en ja hoor: mijn overlock had er ook al in geknipt. Nieuw stuk stof nodig dus...

Poging 2: rimpelen met de gewone naaimachine. Slecht idee, want dan rekt te stof niet meer mee. Rimpeldraad dus opnieuw uittrekken.

Poging 3: ging ook heel goed tot ik besefte dat mijn onderpand al opgerimpeld was voor mijn bovenpand aan het einde kwam. De rok eindigt dus ergens halverwege haar buik. Niet zo mooi dus.

En aangezien het al laat wordt geef ik het op! Maar ik geef toe, ik heb weer wat bijgeleerd. Gelukkig heb ik hiervoor een stof gebruikt die ik eerder al naar de vuilbak had verwezen. Door mijn geklungel zal hij nu helaas echt eindigen in de vuilnisbak. Wie weet probeer ik het morgen opnieuw met een ander stofje.

Dus ja, geen fotootjes van afgewerkte dingetjes vandaag. Maar geen nood, er is altijd nog morgen...

maandag 18 augustus 2014

Prinsessenkleedje voor een kleine prinses

Na al een aantal dingen te maken van Burda, wou ik eens iets anders proberen. Dus ik zocht en kwam bij New Look terecht. Zij rekenen de naadwaarde direct bij. Dat maakte mij eerst wat zenuwachtig maar nu ik het eens geprobeerd heb, vind ik het zo gemakkelijk dat ik niet begrijp waarom dit niet overal gedaan wordt.

Ik kocht een aantal patronen online bij naaipatronen.nl en koos voor de New Look 6879 voor prinsesje. Een zwierig kleedje... Hier had ik een ideaal stofje voor liggen maar omdat ik dit stofje niet kapot wou maken, probeerde ik het eerst op een roze oefenstofje. Ik wou het ook maken met een voering, en voor de eerste keer kan wat oefening nooit kwaad, toch?

Het uittekenen van het patroon ging enorm vlot, en het aaneenstikken ook. Door die bijgerekende naadwaarde ben je eigenlijk verplicht om je stof juist uit te knippen waardoor je ook veel mooier kan naaien. Had ik dat nou eerder geweten... Nu ben ik niet echt iemand die graag de uitleg van een patroon opvolgt, wat soms in mijn nadeel werkt, maar hier is alles zo duidelijk, dat het met een beetje logisch nadenken ook wel lukt.

Wat mij wel opviel was dat de maat van New Look direct goed zat. Ik heb nu een 86 gemaakt en ze is eigenlijk net uit een 80 aan het groeien. Het zit dus nog een beetje ruim maar daar groeit ze zo in. Bij de patronen van Burda had ik al gemerkt dat ze heel groot uitvallen. Ik had ooit een 74 gemaakt en daar zwemt ze nu nog in...

Maar het maken van het kleedje ging dus vlot, zo vlot zelfs dat ik besloot om eens een blinde rits te proberen. Met wat tips en online tutorials bleek het eigenlijk kinderspel:
Vlug nog even een blinde ritsvoetje gaan kopen en in 1-2-3 was het klaar. Verbazingwekkend! Dit is het eerste kleedje dat mij het gevoel geeft dat ik iets begin te kunnen. Nu was het wel de bedoeling dat ze dit zou kunnen aandoen voor de crèche, maar ik vrees dat het een beetje te gekleed is hiervoor.

Maar dit is dus het resultaat:

 
met blinde rits (de paspel mocht wat rechter...)
 
 

 
en voering, zo is het extra netjes
 
 
en natuurlijk de aan foto's
 

Nog een beetje groot maar ideaal voor deze herfst
 

 
Extra mooi met gele ballerinatjes
 

Patroon: New Look 6879
Stof: Stoffenspectakel
Paspel: Veritas
Schoenen: Raaf en Vos
 
 
 

Nieuw speeltje

Sinds dit weekend ben ik de trotse eigenaar van de multilock van lewenstein (700DE). Ik had al vele verhalen gehoord dat je er sneller en mooier mee kan afwerken dan met een gewone naaimachine, en dat het voor tricot een droom zou zijn. Dus dat wou ik testen. Na wat gevloek bij het inrijgen van de draden besloot ik een rokje te maken voor prinses. Een eenvoudig model: rechte lap stof en boordband. Maar we gaan niet te eenvoudig beginnen dus ik besloot er het rimpelvoetje bij te gebruiken. Dit zou volgens vele ervaren naaisters een 2-minuten rokje moeten zijn....

Dus ik begon eraan. Eerst wat prutsen om de stof juist onder de persvoet te krijgen, en dan maar stikken. Voor ik het goed doorhad lag er een half afgewerkt rokje voor mij. Nog eventjes de gewone naaimachine uithalen voor de zoom en klaar!


Het is nog een beetje te groot voor prinses maar ze groeit er wel in en doordat ze nog goed kan meetellen denk ik dat de rok wel een paar jaar zal mee kunnen gaan. Tenzij de boordband het opgeeft natuurlijk, daar heb ik nog geen ervaring mee. 

Maar zo hebben we direct kunnen aantonen aan manlief dat de lockmachine heel wat uurtjes zal zingen in onze woonkamer, wat hij trouwens geweldig vind.

En de mama is helemaal verliefd op haar nieuwe speeltje.

Stof: dapper
Boordband: Veritas

Hoe het allemaal begon

Als kind droomde ik er al van om mijn eigen kleren te kunnen maken. Zou het niet leuk zijn om te kunnen maken wat je wil, en dus niet beperkt te zijn tot wat de winkels te bieden hebben op dat moment? Met een mama die ook wel wat naaide waagde ik mij aan een t-shirt. Maar zonder patroon, en met onvoldoende ervaring in het kleren maken, flopte dit. Ik was enorm teleurgesteld en besloot dat naaien toch niet zo eenvoudig was als ik wel dacht, en dus legde ik dit naast me neer.


Het was pas in de zomer van 2013 dat de kriebel terug begon. Mijn schoonzus had het naaien opgepikt en ook in de familie waren er naaiende dames. Ik was wel nieuwsgierig maar met mijn eerder projectje (lees de mislukte t-shirt) in het achterhoofd besloot ik dat dit toch niets voor mij was. Maar mijn schoonzus bleef maar naaien en bleef mij hierover aanspreken. Toen ik haar zei dat dit echt te moeilijk was voor mij, zei ze dat ik dat niet zomaar mocht besluiten, dat ik het eerst moest proberen. Mijn man vond ook dat ik wel wat afleiding nodig had en gaf mij een basis naaimachientje cadeau. Mocht ik het dan toch echt niet leuk vinden, dan was het toch geen dure grap.

Fier met mijn nieuwe machientje, ging ik, samen met mijn mama, vol goede moed naar een stoffenwinkel achter mijn eerste stofjes. Een winterkleedje voor mijn dochtertje zou ik maken. Stofjes gekozen, patroontje gekocht en nog wat advies gevraagd. Eenmaal thuis begon ik eraan maar dat ging niet zo vlot. Ik begreep niets van de uitleg, het patroon was volgens mij niet juist (het kan toch niet dat mijn arm in de mouw van een kindermaatje 68 zou kunnen?), en dan bleek ik nog eens slecht stofadvies gekregen te hebben in de winkel. Daar ga ik dus niet meer terug! Na wat sukkelen toch weer opgegeven. Was naaien dan toch niet voor mij?

Mijn nicht raadde mij aan om met iets eenvoudiger te beginnen. En dat deed ik. Een eenvoudig tasje. Met wat stofjes van het stoffenspectakel (ik ging niet opnieuw 50€ in de vuilbak gooien) begon ik eraan. Tot mijn verbazing lukte het! Zelfs een paspel aannaaien ging, met wat behulp van internet. En voor ik het wist had ik een mini-tasje gemaakt. Ideaal voor prinses om mee te nemen naar de crèche.

Mijn volgende projectje was weer iets eenvoudigs: een verjaardagskroon. Veel plezier mee gehad om het te maken en zij heeft hem heel graag gedragen. Zalig om je kind te zien genieten van je eigen maaksels!



Zo fier dat ik was! Mijn eerste geslaagde projectje. Ik kreeg weer moed en ging verder met een aantal eenvoudige A-lijntjes van BURDA (9750).


Als dat vlot ging begon ik ze wat aan te passen en het resultaat werd alleen maar beter en mijn vertrouwen groeide.


 
 
 
Perfect is het allemaal niet maar ik amuseer mij ermee en het werkt zo ontspannend. Is dat niet wat telt aan een hobby?

Mijn honger naar kennis en kunnen is niet te stillen en ik begin met wat kleedjes voor mezelf. Mijn eerste is een BURDA 6920. Misschien net wat te moeilijk voor mij op dat moment maar ik heb grenzen verlegd. Ik besluit een rekbare stof (sweaterstof) te nemen en dus de rits te laten vallen. Het kleedje zit zo zalig dat ik het altijd zou kunnen aanhouden.




Het gaf wel wat stress, zo de eerste keer zelfmaakmode dragen, want wat als het scheurt? Scheuren deed het gelukkig niet en dus ben ik kleedjes blijven naaien.

Ondertussen volgden nog 2 kleedjes van BURDA 7828 en de retrojurk van Femma.

Wat een zalige hobby toch!