Pagina's

maandag 19 oktober 2015

Déjà vu

Soms overkomt het je dat je een goed en degelijk patroon tegenkomt, waar je dan ineens meerdere exemplaren van wil maken. Ik had mij altijd voorgehouden dat ik dat niet ging doen; ik ging echt niet 2 keer hetzelfde maken. Maar dat was toen ik nog maar net begonnen was, en dus nog heel hongerig naar kennis en ervaring. Nu is het anders...

Nu wil ik natuurlijk nog altijd bijleren, maar soms is het gewoon leuk om gezellig wat te naaien ipv uit te moeten pluizen hoe het eigenlijk moet, en of het wel zal passen,... Dus ik beken: prinses heeft ondertussen al wat herhaling in haar kast hangen. Eerst hadden we de leather sweater van LMV in tweevoud, dan de Candy dress van LMV in drievoud, en ondertussen ook een kleedje uit SVDHZ2 in drievoud. 

De eerste versie maakte ik voor prinses  haar allereerste schooldag: het vlinderkleedje. En nu heeft ze er nog 2 bij.






Waarom? Omdat ze zo gemakkelijk dragen op school, en zo leuk te naaien zijn. Maar na versie 3 ben ik toch weer even toe aan wat anders. Ik ben benieuwd wat er binnenkort van onder mijn naaimachine rolt. Jij ook?

dinsdag 13 oktober 2015

Hoe doen jullie het?

Een stappenplan volgen is niet mijn sterke kant. Het is al van als ik nog een klein kindje was dat ik dingen creëerde zonder te kijken hoe het moest. Soms met succes en andere keren dan weer niet. Maar begrijpend lezen was dan ook niet mijn ding dus de uitleg lezen kwam er niet van.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat er nog niet veel veranderd is: ik begin nog altijd zomaar aan een project zonder te lezen hoe het moet. Bij LMV is de foto uitleg natuurlijk extra handig, maar op de foto's staat natuurlijk niet alles.

Als je natuurlijk veel kleedjes maakt, dan weet je op den duur wel hoe het moet, en bij moeilijkere patronen lees ik de uitleg echt wel (of tenminste op de delen waarover ik struikel). Maar meestal leg ik mijn uitleg uit de weg als alles geknipt is. 

Dus ik vroeg mij nu even af hoe jullie dat doen: volgen jullie strikt het stappenplan en lezen jullie elke letter? Of kijk je eens van ver naar de uitleg of helemaal niet? En hoeveel naaiervaring heb je al? Volgens mij speelt dat ook een rol... 

Laat maar weten; ik ben benieuwd :-)

zondag 11 oktober 2015

Verjaardagsfeestje

Het is zover: ik heb een nieuwe voordeur, zit op een nieuwe tram,... Kortom: ik werd een dagje ouder. Of eigenlijk een jaartje; 30 jaar! Dat klinkt zo... serieus... Maar zoals steeds zie ik wel de voordelen in van mijn nieuwe leeftijd. Want net als mijn bloedgroep is mijn levensmotto gewoon: BE POSITIVE! En zo besef ik heel goed dat 30 zijn wel wat leuke dingen met zich meebrengt.

En op korte termijn is dat natuurlijk een verjaardagsfeestje! Jeeeeej! Ik had er zin in. Maar in plaats van een taart te bakken, wou ik nu toch veel liever een kleedje maken voor mezelf. Ik zocht en zocht een patroon en besloot om voor de eerste keer met My Image te werken. Op de stoffenbeurzen had ik al een paar keer een boekje gekocht dus het werd hoog tijd dat ik daar wat mee deed. In Modecoupon vond ik een prachtige punta di roma in een donkerrood.

Maar wat de maat betrof, was het toch een beetje spannend. Ondertussen weet ik van sommige merken al op voorhand welke maat ik best neem, maar nu helemaal niet. In de naailes had ik net geleerd hoe ik mijn maat moest nameten op het patroon en daaruit bleek dat ik een 40 zou moeten nemen. Omdat dat nogal afwijkt van wat ik normaal doe, besloot ik mijn hulplijnen in te roepen: Facebook naaigroepjes. Na wat overleg besloot ik toch te gaan voor de 40. Kleiner maken lukt toch altijd.

De stof werd geknipt en het kleedje zat vrij snel in elkaar, ook al ben ik het niet echt gewoon om met een rekstof te werken. Bij de eerste pasbeurt merkte ik wel dat het fout zat. Op mijn heupen zat het goed, maar de rest was veel te groot. Maar mocht ik gewoon op de zijkant innemen, of zou ik ook in de figuurnaden moeten wegnemen? Stress!! Vooral omdat ik het kleedje ineen had gestoken met de overlock. Ik had echt geen zin om alles uiteen te halen! Dus ik waagde mijn kans en begon van net onder mijn oksel tot net boven mijn heupen in te nemen. Veel beter, maar nu waren de figuurnaden zo raar. Toch maar even vragen in de les wat ik nu best deed. Ik bekeek samen met de juf hoe mijn kleedje zat en we besloten enkel nog in de taille in te nemen. En toen was het perfect!


Een gecentreerd model ideaal voor zandlopers, een leuke tailleband en zakjes!!!


Even poseren ;-)


Ik heb het gevoel dat het afslankt. Als dat niet zo is, laat mij dan in mijn illusie ajb :-D ;-)


Zo, helemaal klaar voor mijn feestje


Mijn feestje was geweldig. Zo gezellig om iedereen bij elkaar te hebben. Maar het leukste dat ik kreeg voor mijn verjaardag waren toch de tekeningen van mijn neefjes:




Leuk toch hoe zelfs zij zien dat ik graag mijn hakjes en kleurtjes heb :-D

Dit patroon is dus helemaal geslaagd want het kleedje vind ik echt geweldig.

dinsdag 6 oktober 2015

Roosjes

Wat hou ik toch van roosjes... Pure romantiek. Heel cliché natuurlijk, ik weet het wel, maar toch... Smelt...

En nu smelt ik er helemaal voor want ik zag gisteren op Facebook iets dat mijn aandacht trok. Appelrozetjes: een gebakje in de vorm van een roos. Geweldig! Ik ben nu al fan.

Dus toen ik vandaag in de winkel stond, viel mijn oog op bladerdeeg, en dat heb ik dan maar gauw meegenomen. De appeltjes werden in schijfjes gesneden en in citroenwater gelegd. Dat werd 5 min opgewarmd in de microgolf zodat ze soepeler zouden worden. Het bladerdeeg werd uitgerold. Confituur gemengd met een beetje water werd over het bladerdeeg gestreken, daarboven werden de appeltjes gelegd. Dit werd opgerold en in een cupcake-papiertje in een schotel gelegd. Niet doen! Echt een slecht idee. Je bladerdeeg kleeft veel te hard aan het papiertje.


Alles ging 40 min op 180 graden de oven in.



En nu smullen maar! 

Wil jij het ook proberen? De volledige uitleg vind je hier: http://tiphero.com/baked-apple-roses/


zondag 4 oktober 2015

Nazomers naaisel

Het is ondertussen al ongeveer 1,5 jaar geleden dat ik voor het eerst achter een naaimachine kroop, en in die tijd heb ik enorm veel bijgeleerd. Maar er was iets dat ik nog niet echt aangedurfd had tot nu toe: gebreide stof. En dan bedoel ik niet tricot, maar echt truien-stof. Want een trui dat leek mij gewoon niet evident om te maken. Maar vorige lente voelde ik er mij klaar voor en ik zag een prachtig stofje liggen bij modecoupon. Een roze gebreide stof met een zilverdraad erin. Niet te duur dus perfect voor een proefproject. Een geschikt patroontje zoeken vond ik moeilijker, maar toen de laatste LMV (editie sept/okt 2015) uitkwam, zag ik iets staan: de "Hope Cardigan". Laag niveau en een heel trendy model. Ik kocht vlug nog wat bijpassende boordstof en we konden eraan beginnen.

In een mum van tijd was het patroon getekend en geknipt, en verrassend genoeg ook helemaal genaaid. Ik denk dat dit een van mijn snelste projectjes ooit was. En misschien zelfs een van mijn leukste kledingstukken om te dragen. Trendy en toch comfortabel. Zalig gewoon. De enige pech die ik had, was dat de stof nogal dun is, en de dagen al wat kouder werden. Ach ja, dan werd het maar een trui voor de komende lente dacht ik. Tot er ineens mooier weer aankwam. Vandaag gingen we dan maar naar het park met prinses EN met mijn nieuwe trui.



Verrassend genoeg bleek hij warmer dan ik had verwacht, al zal hij toch in de kast blijven hangen als het wat kouder wordt. En een extra voordeel (ik zie het echt nu pas), maar mijn probleemzone, oftewel mijn ronde poep, zit mooi weggestoken. Hoe kan ik daar nu niet blij mee zijn?

Dit patroontje is helemaal goedgekeurd! Er volgen er nog ;-)